Παρά την ταχεία ανάπτυξη των επιχειρήσεων που ανήκουν σε γυναίκες, τείνουν να ξεκινούν τις επιχειρήσεις τους με λιγότερο κεφάλαιο κίνησης.

Σε σύγκριση με τους άνδρες ομολόγους τους, οι γυναίκες επιχειρηματίες έχουν λιγότερη πρόσβαση στη χρηματοδότηση.

Υπολογίζεται ότι οι επιχειρήσεις που ανήκουν σε γυναίκες παγκοσμίως έχουν ανεκπλήρωτες οικονομικές ανάγκες μεταξύ 260 και 320 δισεκατομμυρίων δολαρίων ετησίως.

Η μικροπίστωση είναι ένας κοινός τύπος μικροχρηματοδότησης κατά την οποία προσφέρεται ένα πολύ μικρό δάνειο σε ένα άτομο προκειμένου να το βοηθήσει να ξεκινήσει τη δική του μικρή επιχείρηση ή να γίνει αυτοαπασχολούμενος.

	Αυτοί οι δανειολήπτες έχουν συνήθως μέτρια εισοδήματα, ειδικά από λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες (ΛΑΧ).
	Τα μικροδάνεια σπάνια ξεπερνούν τα 2.000 ευρώ και μπορεί να είναι από 10 έως 100 ευρώ.
	Οι συμβάσεις μικροπιστώσεων έχουν μερικές φορές διαφορετικές δομές από τις κανονικές τραπεζικές συναλλαγές; είναι πιθανό να μην υπάρχει καν γραπτή συμφωνία.

Οι περισσότεροι πιστώνουν την έννοια της «μικροπίστωσης» στον οικονομολόγο της Βεγγάλης Muhammad Yunus.

Προκειμένου να χρηματοδοτήσουν τις αντίστοιχες μικρές εταιρείες τους, μια ομάδα γυναικών στο Μπαγκλαντές ξεκίνησε αυτό το πρόγραμμα το 1976 με δανεισμό $27. Οι γυναίκες μπόρεσαν να συντηρήσουν την εταιρεία και να ξεπληρώσουν το χρέος.

Οι γυναίκες του Μπαγκλαντές που έλαβαν μικροπίστωση δεν είχαν τα κεφάλαια για να αγοράσουν τις προμήθειες που χρειάζονταν για να κατασκευάσουν τα σκαμπό από μπαμπού που θα πουλούσαν αργότερα, και για κάθε μεμονωμένη δανειολήπτρια θα ήταν πολύ επικίνδυνο να χρηματοδοτηθεί μόνη της.

Κατάφεραν να ξεκινήσουν την παραγωγή χάρη στον συλλογικό δανεισμό, με την κατανόηση ότι το δάνειο θα αποπληρωνόταν με την πάροδο του χρόνου καθώς έβγαζαν κάποια χρήματα.

Τα δάνεια που παρέχονται σε ένα άτομο ή μια επιχείρηση από ένα ιδιωτικό ίδρυμα ή ακόμα και ένα πλούσιο άτομο αναφέρονται ως δάνεια ιδιωτικού χρήματος ή απλά ιδιωτικά χρήματα. Η ομάδα ή το άτομο αναφέρεται ως ιδιωτικός δανειστής χρημάτων.

	Οι δανειολήπτες έχουν συνήθως πρόσβαση σε ιδιωτικό κεφάλαιο χωρίς να χρειάζεται να πληρούν τις συμβατικές απαιτήσεις επιλεξιμότητας μιας τράπεζας ή άλλου πιστωτικού ιδρύματος.
	Το κύριο πρόβλημα είναι ότι τα ιδιωτικά χρηματικά δάνεια μπορεί περιστασιακά να ενέχουν υψηλό επίπεδο κινδύνου τόσο για τον δανειστή όσο και για τον δανειολήπτη.
	Ο δανειολήπτης έχει περισσότερα περιθώρια να χρησιμοποιήσει το δάνειο για λιγότερους από τους βέλτιστους στόχους όταν υπάρχει μικρότερος περιορισμός.

Για έναν ιδιωτικό δανειστή, η μείωση του κινδύνου είναι ζωτικής σημασίας, καθώς ο κύριος στόχος είναι να κερδίσει χρήματα. Πριν κάνει μια προσφορά δανείου σε έναν δανειολήπτη, ένας ιδιώτης δανειστής εξετάζει μια ποικιλία από διαφορετικές πτυχές. Μερικά από τα πιο κρίσιμα είναι:

• Η πίστωση του δανειολήπτη: Το πιστωτικό σκορ ενός δανειολήπτη αντικατοπτρίζει πόσο έγκαιρα και τακτικά ο δανειολήπτης έχει προηγουμένως εξοφλήσει τους λογαριασμούς του.
• Στρατηγική τιμολόγησης: Πώς μπορεί ο δανειστής να βεβαιωθεί ότι το κόστος του δανείου (για τον δανειολήπτη) είναι ανταγωνιστικό με άλλους δανειστές? 
• Στρατηγική εξόδου: Το σχέδιο του δανειολήπτη για το πότε και πώς θα εξοφλήσει το χρέος.

Ωστόσο, είναι πάντα καλή ιδέα ο δανειστής να ασκεί τη δέουσα επιμέλεια και να επιβεβαιώνει όποια πληροφορία υπέβαλε ο δανειολήπτης προκειμένου να λάβει το δάνειο.

• Πάνω από το ήμισυ της χρηματοδότησης της ΕΕ διανεμήθηκε μέσω των πέντε ευρωπαϊκών διαρθρωτικών και επενδυτικών ταμείων στο πλαίσιο του μακροπρόθεσμου προϋπολογισμού της ΕΕ (ΕΔΕΤ).  
• Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τα κράτη μέλη της ΕΕ συνεργάζονται για τη διαχείρισή τους.
• Αυτά τα ταμεία δημιουργούνται για να επενδύσουν στην ανάπτυξη της αγοράς εργασίας και σε μια ισχυρή, βιώσιμη ευρωπαϊκή οικονομία.

Το ΕΔΕΤ επικεντρώνεται κυρίως σε 5 τομείς:

• έρευνα και καινοτομία
• ψηφιακές τεχνολογίες
• υποστήριξη της οικονομίας χαμηλών εκπομπών άνθρακα
• βιώσιμη διαχείριση των φυσικών πόρων
• μικρές επιχειρήσεις
   

Το πρόγραμμα της ΕΕ για την Επόμενη Γενιά των 800 δισεκατομμυρίων ευρώ είναι ένα προσωρινό εργαλείο ανάκαμψης για να βοηθήσει στην ανάκαμψη της οικονομίας από την επιδημία του κορωνοϊού και να δημιουργήσει ένα πιο πράσινο, πιο προηγμένο τεχνολογικά και πιο ανθεκτικό μέλλον. 

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή συνάπτει δάνεια στις χρηματοπιστωτικές αγορές για να πληρώσει το Επόμενη Γενιά ΕΕ (Η ΕΕ διαθέτει ισχυρή πιστοληπτική ικανότητα, η οποία επιτρέπει στην Επιτροπή να δανείζεται χρήματα με ευνοϊκά επιτόκια). 

Το πλεονέκτημα μεταφέρεται στη συνέχεια από την Επιτροπή στα κράτη μέλη της ΕΕ απευθείας μέσω δανείων ή στον προϋπολογισμό της Ένωσης μέσω μειωμένων πληρωμών τόκων επί δανείων που χρησιμοποιούνται για τη χρηματοδότηση δαπανών για την οικονομική ανάκαμψη.

Πάνω από το 50% του μακροπρόθεσμου προϋπολογισμού και το Επόμενη Γενιά ΕΕ υποστηρίζουν τον εκσυγχρονισμό, για παράδειγμα μέσω:

• Έρευνα και καινοτομία, μέσω του Horizon Europe
• Δίκαιες μεταβάσεις στο κλίμα και το ψηφιακό, μέσω του Ταμείου Just Transition και του Προγράμματος Ψηφιακή Ευρώπη
• Ετοιμότητα, ανάκαμψη και ανθεκτικότητα, μέσω του Recovery and Resilience Facility, του rescEU και ενός νέου προγράμματος υγείας, EU4Health

Επιπλέον, το πακέτο δίνει προσοχή σε:

• Εκσυγχρονισμός παραδοσιακών πολιτικών όπως η συνοχή και η κοινή γεωργική πολιτική, για να μεγιστοποιηθεί η συμβολή τους στις προτεραιότητες της Ένωσης
• Καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής, με το 30% των κονδυλίων της ΕΕ, το υψηλότερο μερίδιο ποτέ στον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό
• Προστασία της βιοποικιλότητας και ισότητα των φύλων